اُزُن زنی یکی از روش های تصفیه شیمیایی در تصفیه آب می باشد. ازن گازی بی‌رنگ و با بوی زننده می‌باشد و از قرارگرفتن اکسیژن در معرض تخلیه الکتریکی در ولتاژ بالا و یا اشعه ماوراءبنفش به وجود می‌آید. در استراتوسفر زمین، به دلیل مهیا بودن هر دو عامل، ازن به‌وفور یافت می‌شود. در تصفیه آب و فاضلاب استفاده از گاز ازن به‌تدریج در حال جایگزینی با تزریق کلر است و دلیل آن مزیت‌هایی است که ازن نسبت به کلر دارد که در ادامه به برخی از موارد آن اشاره شده است:

ازن اکسیدکننده قوی‌تری نسبت به کلر می‌باشد و استفاده از آن ایمن‌تر از استفاده از گاز کلر است. تنفس این گاز تا محدوده معینی بدون زیان است. قرار گرفتن در معرض ازن با غلظت 1000 PPm به مدت 30 ثانیه موجب تحریک و آبریزش ملایمی می‌شود، درحالی‌که قرار گرفتن در محیط آلوده به کلر با شرایط، یکسان کشنده است. از دیگر مزیت‌های استفاده از ازن، مزیت زیست‌محیطی آن است. کلر علاوه بر اکسیداسیون مواد آلی، ترکیبات سمی نیز به وجود می‌آورد، ولی گاز ازن وقتی با مواد آلی واکنش می‌کند چنین ترکیباتی تولید نمی‌نماید. همچنین گاز ازن اضافی (واکنش نکرده) بدون آنکه هیچ خطری برای محیط‌زیست ایجاد کند تجزیه‌شده و به بیرون تخلیه می‌شود.

ازن علاوه بر خاصیت گندزدایی می‌تواند میکرواورگانیزم‌های موجود در فاضلاب را بکشد و قادر به اکسید کردن مواد آلی و غیر آلی هست. همچنین رنگ و بوی آب را زایل کرده و بار سطحی مواد جامد معلق را نیز خنثی می‌کند. ازجمله مواد معدنی که توسط ازن اکسید می‌شود فلزاتی هستند که بیش از یک ظرفیت دارند، به‌طور نمونه ازن، Fe⁺² را به Fe⁺³ اکسید می‌کند که Fe⁺³ به Fe(OH)₃  (در یک محیط قلیایی با PH بالا) هیدرولیز می‌شود و سپس رسوب می‌کند و از محیط خارج می‌شود و یا Mn⁺² را به Mn⁺⁴ اکسید می‌کند و آن نیز به ترکیب نامحلول MnO₂ هیدرولیز می‌شود.

جلبک‌ها عوامل تولیدکننده بو هستند، درواقع محصولات جانبی متابولیسم جلبک‌ها همان مواد آلی بو زا هستند. تصفیه توسط کلر نمی‌تواند جلبک‌ها را کنترل کند، درحالی‌که ازن با اکسید کردن آن دسته از مواد شیمیایی آلی که مورد مصرف جلبک‌ها واقع می‌شوند، به‌طور غیرمستقیم جلبک‌ها را از بین می‌برد. ازن با خنثی کردن بار سطحی مواد جامد معلق قادر به زدودن این مواد می‌باشد. ذرات کلوئیدی ریزی که سطوح باردار دارند از عوامل کدر کننده آب‌های جاری هستند، وقتی‌که بار سطحی آن‌ها خنثی شود، ذرات لخته شده و سپس از طریق رسوب‌دهی، فیلتراسیون و یا شناورسازی خارج می‌گردند.